Samen zijn ze 25 jaar getrouwd en nonkel Rik is er bijna 50!! morgen om precies te zijn en dus gaven ze een feest. Nostalgie bracht hen terug naar de feestzaal waar ze ooit hun huwelijksfeest gaven. Niet dat het zo'n spetterend feest was. We waren toen noodgedwongen naar deze zaal moeten gaan omdat de zaal die ze eerst hadden besteld niet groot genoeg was voor alle mensen die ze gevraagd hadden. Daar de mensen van die zaal eigenlijk in verlof waren was het buffet die we hadden besteld eigenlijk een beetje te weinig voor zo'n groep mensen. heel vervelend voor mijn ouders want die zijn er heel erg op gebrand dat er genoeg is. Eigenlijk heb ik dat ook en meestal vind mijn man dit niets maar zo ben ik nu eenmaal van thuis uit meegekregen en dat krijg je er niet zo makkelijk uit blijkbaar.
Het feest begon om 12u30 en we kregen allerlei hapjes in kleine bordjes terwijl we stonden of zaten wat we maar wilden. Het was allemaal zeker in orde maar te apotheose was wel het dessert buffet. Blijkbaar zijn alle mensen of toch de meeste verzot op zoet want iedereen snelde er snel naartoe met op kop de kinderen van mijn zus. Daar was er zeker genoeg van. je kon je bord overvol opscheppen en dan nog eens terug gaan en voor 70 mensen moet je wel zorgen dat er genoeg is.
De verloofde van mijn zus haar oudste die had wat problemen met de drukte. Hij zag al een voorbode van wat zijn huwelijksfeest zou worden en kreeg er koude rillingen van. Nee eerlijk gezegd was dit niet aan hem besteed ook al vond ik dat hij zich wel degelijk goed kon bezig houden met de mensen maar daar de leeftijd natuurlijk rond de 40 en ouder lag van de mensen die er waren was het een beetje verloren lopen voor die jongeren tussen de massa. Maar ze hebben het prima gedaan.
Eens de wijn in de man was en uit de kan kon je de meeste notabelen van de Marnixring hun ware aard zien naar boven komen, polonaises en andere leuke zotte dansen. Het kon niemand meer iets maken dat er naar hen gekeken werd. 's anderendaags zullen ze wel degelijk dit gelach moeten betalen met een houten kop maar de apotheker van dienst voorop zal wel een middeltje hiertegen liggen hebben.
Het leukste van de avond was een drie-mans-bandje die gewapend met de leukste (niet echt zwaar onderhouden en dus van blutsen voorzien) instrumenten als zijnde een accordeon, contrabas, viool en gitaar. hun stemmen waren goed en je kon vragen of ze een liedje voor je aan tafel wou zingen. Oma vond het super en genoot net als opa met volle teugen van het muzikaal ensemble als ook de andere mensen.
En toen werd het tijd om afscheid te nemen, morgen werkdag voor iedereen. bedankt voor het mooie feest en tot snel weer....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten