ja.. voor we kunnen koffers inpakken moeten we dit nog door. Dit jaar is het ook heel raar moet ik zeggen, één studeert al voor wat gaat komen, eentje is aan het studeren voor de examens van nu en een ander zit zo ver weg dat ik eigenlijk veronderstel dat ze studeert maar steeds laat ze weten dat het "pura vida" het lastig maakt om te studeren. Kon ik me vorig jaar inbeelden dat dit zo zou zijn? helemaal niet maar we gaan erdoor.
De reis naar Costa Rica staat nu wel echt voor de deur, nog 12 dagen en ja ik tel af, ik kan niet verlangen om naar daar te mogen vertrekken. Ergens met een bang hartje want zoveel uren op een vliegtuig heb maakte ik nog niet meer maar we hebben alles goed voorbereid en ik zal dus niet te veel moeten zitten, bewegen, spuiten en dan zou het moeten in orde komen. Oh niet vergeten massages krijgen! maar dat heb ik Wouter nog niet verteld.
Ik ben zo aan het verzamelen van spullen die zeker mee moeten en dat zorgt ervoor dat mijn kamer eruit begint te zien als een landschap van hoopjes. een bergje voor Julie, kerstgeschenkjes op een ander en dan ook nog wat dingen die ik zelf wil meenemen en toch al niet meer zal aandoen. Volgende week begin ik al met pakken denk ik, zal nog nooit zo vroeg begonnen zijn en iedereen zal ervan schrikken (alhoewel het ook kan zijn dat ik gewoon weer wacht tot het allerlaatste moment zodat iedereen het hier weer op zijn zenuwen krijg want goede voornemens zijn dingen waar je denkt je aan te houden maar waar je snel een reden voor vind om het niet te doen.) Mijn boekje met info voor Costa Rica daar ben ik wel al aan begonnen en ik moet zeggen, ik ben trots op mezelf. er moeten nog wel wat dingen in maar er zullen ook een pak dingen daar moeten ingeschreven worden.
Weet je de gedachte dat ik kerst aan een zwembad in de zon ga vieren is zo raar dat ik vrees dat de impact maar daar zal komen want nu met die koude kan ik me dit helemaal niet voorstellen. Familie vind het natuurlijk minder leuk en die feesten thuis wat we normaal doen gaan zo helemaal aan ons voorbij. niemand betrekt ons met iets - wat ergens normaal is want we zijn er niet - maar het voelt zo raar aan. Nu het zal ook deugd doen eens gewoon samen met onze familie dit te kunnen vieren, de rest doen we dan wel later.
Ik ben nu toch nog aan het nadenken over Nieuwjaarskaartjes. Ik beloofde vorig jaar dat Ik er dit jaar zou opstaan dus ik denk dat we het beste een foto kunnen maken in Costa Rica met ons allemaal erop en daarvan een kaartje zullen maken. Postkaarten zal ik waarschijnlijk niet sturen van costa rica want ik vrees ervoor dat ze ooit zullen aankomen.Degene die Julie verstuurde zijn nog steeds onderweg (bijna 3 weken al) en wij zijn er maar 14 dagen. Ik zie daar dan het nut niet van in dus kan ik beter een collage maken met foto's en die dan als kaartje voor nieuwjaar opsturen, dan hebben de mensen 2 dingen in 1 keer!
En nu ga ik mijn studerende jongeren nog een hart onder de riem steken en iets zoets brengen want straks moeten we naar het feest van Tante Ann en Nonkel Rik dus moet er nog wat gestudeerd worden.
xxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten